[os] red room - hunhan

โอเซฮุนกระตุกยิ้ม ฝ่ามือหนากระชากเสื้อคลุมตัวบางด้วยความรุนแรงจนหล่นลงมากองที่บั้นเอวอย่างหมิ่นเหม่ นัยน์ตากวางเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ สองมือเรียวรีบยกขึ้นปิดร่างกายตัวเองจากสายตาพราวพราวของตนหน้า แต่แรงของเด็กน้อยที่ไม่เคยหยิบจับงานอะไรมีหรือจะก็สู้แรงของชายสูงใหญ่ตรงหน้าได้ เมื่อร่างบางทุกผลักจนล้มไปนอนอยู่บนพรมนุ่ม โดยมีร่างสูงใหญ่ตามมาคร่อมทับทันที

“คุณท่าน ย อย่า…” ลู่หานร้องขอความเห็นใจอย่างน่าสงสาร เมื่อคุณท่านแหวกชายเสื้อคลุมและส่งมือเข้ามาลูบไล้ที่โคนขาเนียนลื่นมือ นัยน์ตากวางสั่นระริกด้วยความกลัว ยิ่งเหลือบไปเห็นนางบำเรอของคุณท่านจ้องมองมาที่ตนด้วยสายตาไม่พอใจ ก็ยิ่งทำให้ฝ่ามือเรียวพยายามดันอกแกร่งคุณท่านให้ลุกออกไป

เซฮุนรู้ว่าลู่หานกำลังอับอายแค่ไหนที่กำลังร่วมรักต่อหน้าหญิงสาวที่เป็นนางบำเรอของเขาอยู่เต็มไปหมดในห้อง แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ในเมื่อกวางตัวนี้พยศนัก เขาจึงต้องสั่งสอนให้รับบทลงโทษในกามรมณ์ครั้งแรกของลู่หานต่อหน้าใครหลายคนในห้องนี้!

“คุณท่าน…ได้โปรด”

ลู่หานพยายามถดกายหนี ขณะที่ร่างกายมีเพียงแค่เสื้อคลุมปิดอยู่อย่างหมิ่นเหม่ ฝ่ามือหนาจึงยึดจับเอวบางดึงลงมากับที่ ก่อนจะส่งมือเข้าไปบีบเค้นสะโพกกลมอย่างมัวเมา ลู่หานได้กัดริมฝีปากเพื่อสกัดกั้นอารมณ์บางอย่างที่ถูกจุดขึ้น ร่างกายค่อยๆไร้แรงต่อต้าน เมื่อทุกส่วนในร่างกายถูกฝ่ามือร้อนสัมผัสไปทั่วราวกับเป็นเจ้าของ

และใช่…ต่อไปนี้ร่างกายของเขาเป็นของคุณท่าน

“อ๊ะ…อื้อ ค คุณท่าน”

ลู่หานแทบจะพูดออกมาไม่เป็นภาษาเมื่อแก่นกายเล็กถูกข้อมือใหญ่รูดรั้งขยับไปมาตามจังหวะ ริมฝีปากบางถูกขบกัดแน่น เมื่ออารมณ์บางอย่างที่ไม่เคยกำลังตีรื้นขึ้นมาจนรู้สึกแปลก เรียวขาขาวเผลออ้ากว้างเมื่อข้อมือใหญ่ขยับรูดรั้งด้วยความรวดเร็ว ก่อนข้อมือหนาจะถูกแทนที่ด้วยริมฝีปากอุ่นที่เข้ามาครอบครอง

น้ำเสียงหวานครางออกมาอย่างกั้นไม่อยู่ เมื่อคุณท่านดูดดุนราวกับเป็นไอศครีมแสนอร่อย ทั้งขยับปากรูดขึ้นรูดลงและขบเม้นไปตามความยาว จนไม่นานลู่หานก็รู้สึกถึงแสงปลายทาง ก่อนแสงนั้นจะถูกดับลงต่อหน้าเมื่อคุณท่านส่งนิ้วมาปิดที่ปลายหัวมนจนลู่หานรู้สึกทรมาณอย่างบอกไม่ถูก

“อ๊ะ! เจ็บครับ”

ลู่หานกรีดร้องออกมาดังลั่นเมื่อก้านนิ้วเรียวสอดแทรกเข้าไปในช่องทางที่ไม่เคยผ่านการรุกล้ำมาก่อน เซฮุนต้องคอยปลอบประโลมน้อง จูบซับไปตามขมับที่ชื้นเหงื่อ เมื่อช่องทางบีบรัดแน่นจนเขาแทบจะทนไม่ไหว ก้านนิ้วเรียวขยับเข้าออกเพื่อให้ช่องทางได้ปรับตัว ก่อนจะเจอกับจุดกระสั้นที่เรียกครางดังกว่าที่อื่น เซฮุนกระแทกเข้ามาในจุดนั้นซ้ำๆ และในที่สุดร่างเล็กก็ปล่อยน้ำคาวออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

หลังจากที่ช่องทางได้ปรับตัวได้แล้ว คุณท่านจึงสอดก้านนิ้วเรียวเข้าไปอีกหนึ่งนิ้วจนได้ยินเสียงหวานครางผะแผ่วออกมาให้กระตุกยิ้ม

“แล้วนี่คือบทลงโทษของคนที่คิดจะดื้อกับฉัน”

“อ๊าา!”

ก้านนิ้วยาวถูกดึงออกมาพร้อมกับฝ่ามือหนาที่ดึงกางเกงผ้าลื่นลงกองที่สะโพก แล้วสอดแทรกแก่นกายขนาดใหญ่เข้าไปในช่องทางสีหวาน ลู่หานกรีดร้องดังลั่น นัยน์ตากวางหลับตานิ่ง ขณะที่หยดน้ำตาไหลลงมาตามกรอบใบหน้า เรียวเล็บจิกลงกับพรมบนพื้นแน่นเพื่อระบายความเจ็บปวดในสิ่งที่ไม่เคยได้รับ คุณท่านแช่ค้างแก่นกายให้อย่างใจดี ก่อนจะโน้มไปหน้าลงไปป้อนจูบที่ร้อนแรงให้กับกวางพยศเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

“อ๊ะ…อื้อ”

หลังจากช่องทางปรับสภาพได้แล้ว สะโพกแกร่งก็ค่อยๆขยับเข้าออกในช่องทางอย่างช้าๆ ก่อนจะขยับมารุนแรง ถี่รัว และเน้นย้ำในจุดกระสันจนได้รับเสียงครางหวานที่ข้างหู ตอนนี้ลู่หานไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ไม่อายแม้กำลังร่วมรักต่อหน้าใครหลายคนในนี้ เพราะสิ่งที่ลู่หานรับรู้คือความเสียวซ่านที่กระแทกกระทั้นเข้ามาในร่างกายของตนเองอย่างเป็นสิ่งแปลกใหม่ในชีวิต

และคุณท่านเป็นคนสอนรสเซ็กส์ครั้งแรกให้กับลู่หาน

ใบหน้าหวานเชิดหน้าขึ้นเมื่อคุณท่านกดจูบลงมาและขบเม้นทำลอยสีกุหลาบไปตามซอกคอหอมกรุ่น กลิ่นตัวของเด็กคนนี้หอมมาก หอมบริสุทธ์และยั่วเย้าจนอดจะกระแทกตัวตนเข้าไปอย่างเต็มแรง ใบหน้าคมเลื่อนลงมาจากซอกคอขาว ดูดดุนยอกอกสีหวานพลางยกมือขึ้นมาบีบเค้นที่ยอดอกอีกข้างอย่างกลัวจะน้อยใจ

“อืมห์ ลู่หาน เด็กดีของฉัน”

เพี๊ยะ!

ฝ่ามือหนาจับพลิกร่างระหงส์ให้คลานเข่าอยู่บนพื้น และถกผ้าคลุมสีแดงสดที่ตัดกับผิวของเด็กน้อยมากองไว้ที่เอวบางอย่างลวกๆ ฝ่ามือร้อนบีบเค้นสะโพกกลมก่อนจะฟาดไปสะโพกอวบจนเกิดเสียงดังน่าอาย นัยน์ตาหวานหลุบตามองต่ำที่พื้น ไม่กล้าสบตากับใคร เพราะในท่านี้ทำให้ลู่หานได้มองเห็นหญิงสาวที่นั่งสกัดกั้นอารมณ์ได้อย่างชัดเจน แถมสายตาของหญิงสาวพวกนั้นยังหน้ากลัวมากอีกด้วย

“อ๊ะ…อ๊า!”

แต่ไม่ทันได้คิดอะไร สมองของลู่หานก็ต้องขาวโพลน เมื่อแก่นกายร้อนถูกดันเข้ามาที่ช่องทางเดิมอีกครั้ง ใบหน้าหวานซบลงกับพรมราคาแพง เมื่อเอวบางถูกจับยึดไว้แน่นและกระแทกกระทั้นเข้ามาอย่างดุเดือดรุนแรง น้ำเสียงหวานทำเพียงแต่ได้ส่งเสียงครวญคราง ไม่หลงเหลือความเจ็บปวดใดๆมีแต่ความเสียวซ่านที่รู้สึกดีเข้ามาแทนที่

“อืมห์”

เสียงครางทุ้มต่ำที่รู้สึกดีจากคุณท่านทำให้ใบหน้าหวานเห่อร้อนแดงขึ้นมา ไม่นานสะโพกแกร่งก็กดกระแทกเข้ามาย้ำๆ พร้อมกับรูดแก่นกายของลู่หานไปพร้อมกัน ไม่นานร่างเล็กก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาอีกครั้งจนเลอะมือของคุณท่าน ก่อนกายหนาจะกระตุกเกร็งและอัดน้ำเข้ากามเข้ามาในร่างกายของลู่หาน

คุณท่านถอดแก่นกายออกมา จนลู่หานหลุดร้องเสียงหลงอย่างไม่ได้ตั้งใจ ร่างบางได้แต่นอนหอบหายใจเหนื่อยอยู่บนพรม พร้อมกับขนแขนในกายลุกชันเมื่อริมฝีปากร้อนกดจูบทำลอยรักไปทั่วแผ่นหลังขาว

“ค คุณท่าน”

กายบางถูกพลิกขึ้นมานอนหงาย ให้นัยน์ตาคมได้จดจ้องใบหน้าหวานที่หน้าแดงจมูกแดงยังดูน่ารักแกให้ร้องไห้อีกครั้ง และความบริสุทธิ์ที่หอมหวานของลู่หาน ก็ถูกเขาย่ำยีและครอบครองความบริสิทธิ์นี้มาได้อย่างสมใจ และมันดีมาก…ดียิ่งกว่านางบำเรอคนไหนของเขาทำได้เสียอีก

“คุณท่านจะต่อกับพวกเราไหมคะ”

หญิงสาวหน้าตาดีในชุดเสื้อคลุมสีแดงสดที่ตั้งใจทำให้มันหลุดลุ่ยอย่างเซ็กซี่ หล่อนเป็นนางบำเรอคนโปรดของคุณท่าน ที่รีบขยับตัวเข้ามาออดอ้อนและกรีดเล็บไปตามแผ่นอกแกร่งอย่างยั่วยวน แม้ว่าคุณท่าจะเสร็จสมอารมณ์กับเด็กไม่รู้ประสาไปต่อหน้าของพวกเราที่นี่ แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้และไม่ยอมหลุดจากตำแหน่งนางบำเรอคนโปรดของคุณท่านโดยเด็ดขาด

“ออกไปยูมิ”

เซฮุนยอมละสายตาจากความสวยของเด็กน้อยตรงหน้ามาปรายตามองที่หญิงสาวด้วยความหงุดหงิด ท่อนแขนแกร่งสะบัดหญิงสาวที่เป็นถึงนางบำเรอคนโปรดออกไปอย่างไม่ใยดี ก่อนจะอุ้มลู่หานขึ้นไปนอนบนเตียงที่อยู่กลางห้อง ท่ามกลางสายตาความอิจฉาของทุกคน

เพราะคุณท่านไม่เคยนอนกับคนอื่นซ้ำในหนึ่งวัน…

ลู่หานนั่งก้มหน้าหน้าแดงอยู่บนเตียงพร้อมกับกระชับเสื้อคลุมที่หลุดลุ่ยให้เข้าที่ ตอนนี้คุณท่านเป็นทั้งสามีและเจ้าชีวิตของเด็กน้อยที่ไม่รู้ประสา และนอกจากผู้เป็นพ่อก็มีคุณท่านที่สอนสิ่งแปลกใหม่กับเขา

“ลู่หาน”

“ค ครับ”

“ขึ้นให้หน่อย”

“ต แต่…”

“นะ…เด็กดีของฉัน”

ลู่หานกัดริมฝีปากพร้อมพยักหน้างึกงักจนเส้นผมสีอ่อนฟุ้งกระจายสวยงามไม่ต่างจากภาพวาด เซฮุนเห็นแบบนั้นก็หลุดยิ้มก่อนจะดึงเอวบางให้ขึ้นมานั่งคร่อมทับที่เอว และเอนกายนอนกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียง ลู่หานด้วยความไม้ประสาก็นั่งเขินอายอย่างทำอะไรไม่ถูก แม้จะถูกสายตาของหญิงสาวรอบห้องมองมาด้วยความเยอะเย้ยก็ตาม

เซฮุนเห็นท่าทางเงอะเงิ่นๆของอีกฝ่ายก็หลุดหัวเราะ ฝ่ามือหนาเอื้อมมาบีบเค้นที่สะโพกกลม ก่อนจะแหวกชายเสื้อ และยกร่างบางให้ค่อยๆลงนั่งทับแก่นกายอย่างช้าๆ

“แบบนั้นแหละ…จากนั้นก็ขยับช้าๆ ใช่…แบบนั้นเด็กดี”

ฝ่ามือบางวางที่อกแกร่งเพื่อช่วยพยุงตัว พร้อมกับสะโพกกลมที่ขยับโยกตัวไปมาในจังหวะที่ช้าๆ ลู่หานกัดริมฝีปากแน่น เมื่ออยู่ในท่านี้ทำให้แก่นกายของคุณท่านเข้ามาในร่างกายลึกมากกว่าที่เคย แต่ไม่นานอารมณ์ที่ช่วยกันปลุกเร้าก็เข้าแทรกเข้ามา ทำให้สะโพกกลมบดเบียดและโยกตัวราวกับระเริงระบำอยู่บนตัวคุณท่านด้วยความเร็วและแรงตามความต้องการของร่างกาย

ลู่หานเป็นเด็กเพียงแค่อายุสิบแปด ทำให้จดจำเร็วและเรียนรู้ง่าย จนรู้ว่าทำแบบไหนคุณท่านถึงจะแสดงสีหน้าพอใจออกมา

“อ๊ะ…คุณท่าน…อื้อ”

คุณท่านดีดตัวขึ้นมาและโอบรอบเอวบางไว้แน่นก่อนจะกระแทกกระทั้นเข้าไปช่องทางนุ่มอย่างทนไม่ไหว ฝ่ามือร้อนแหวกชายเสื้อจนแยกออกและก้มลงครอบครองยอดอกสีหวาน ขณะที่ฝ่ามือร้อนอีกข้างก็กำลังบีบเค้นที่สะโพกกลมอย่างมัวเมา

ไม่นานก็ถึงฝั่งฝันเมื่อกายหนากระตุกเข้าออกไม่กี่ครั้ง ก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นรอบสองเข้าไปในร่างกายของลู่หาน ร่างเล็กหอบหายใจเหนื่อยและซบหน้าลงกับลำคอแกร่ง

“ไม่ไหวแล้วนะครับคุณท่าน”

เซฮุนหัวเราะ ใบหน้าคมกดจูบที่ข้างแก้มเนียนก่อนจะเลื่อนลงมาบดจูบที่ริมฝีปากสีสดล่อตา ลู่หานจูบตอบกลับไปอย่างเก้กังๆพร้อมกับโอบรอบคอของผู้มีอำนาจให้เข้ามาแนบชิดมากยิ่งขึ้น ริมฝีปากร้อนบดเคล้าและสอดแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวาน ตักตวงและลุกไล่ในน้ำหวานอย่างตะกละตะกลาม

“คิดว่าแค่นี้พอแล้วหรอเด็กน้อย :)”

“อ๊ะ!…คุณท่าน”

เป็นอีกครั้งและอีกครั้ง ที่นางบำเรอในห้องของคุณท่านจะได้เห็นฉากรักที่ร้อนแรงอย่างไม่รู้จักจบสิ้น เพราะสำหรับเซฮุนแล้วมันยังไม่พอ ลูกหนี้ที่มาใช้ร่างกายขัดดอกคนนี้ กี่ครั้งๆก็ไม่เคยทำให้เขารู้สึกพอ

อ่านต่อในเว็บค่ะ : https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1276673&chapter=29