[OS] I’m a Man Not cute! - hunhan

“พี่ขอโทษนะน้องฮุน เป็นของพี่เถอะ”

ลู่ฮานพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ลามก พร้อมกับผลักร่างสูงให้ลงไปนอนราบลงกับเตียง ยกกายบางขึ้นคร่อมและล็อคแขนสองข้างกดลงกับหมอน ทำตามสูตรในหนังสือนิยายที่เคยอ่านมาอย่างเป๊ะๆ เซฮุนแสร้งทำใบหน้าตกใจ โดยแอบซ่อนรอยยิ้มที่พึงพอใจไม่ให้อีกฝ่ายรู้

ในตอนนี้ก็ได้แค่รอ…ให้เดินไปตามเกมส์อย่างช้าๆ

ใบหน้าหวานจ้องหนุ่มรุ่นน้องนิ่ง ขณะที่หัวใจลิงโลดด้วยความตื่นเต้น แอบลอบกลืนน้ำลายลงคอเมื่อสบตากับดวงตาคมคู่นั้นที่ดูเหมือนมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ ทำให้ลู่ฮานได้แต่คร่อมอีกฝ่ายงกเงิ่นๆ เพราะไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องแบบนั้นมาก่อน ทำให้ไม่รู้จะเริ่มทำยังไง จะโทรไปถามจงอิน ก็คงไม่เหมาะกับสถาณการ์ณตอนนี้เท่าไหร่

ให้ตายเถอะลู่ฮานจะมาทำเป็นไก่อ่อนแบบนี้ไม่ได้นะ!

“ผมยอมเป็นของพี่ พี่จะทำอะไรกับร่างกายของผมก็เชิญเลยครับ”

ร่างสูงแสร้งเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าเขินๆ พร้อมกับก้มหน้าหลบสายตาหวานคู่นั้น ไม่ใช่ว่าเขาเขินจนไม่กล้าสบตา แต่เพราะเซฮุนกลัวว่าดวงตากวางคู่นั้น จะทำให้ขาดสติจนจับอีกคนผลิกคว่ำแล้วทำอะไรๆอย่างที่อยากจนเสียแผนไปเสียก่อน

ลู่ฮานได้ยินแบบนั้นรู้สึกระริกระรี่จนเนื้อเต้น ในที่สุดก็จะได้ประสบการณ์เซ็กส์ครั้งแรกแบบคนอื่นเขาเสียที ร่างบางพยายามเค้นความจำจากสิ่งที่อ่านเจอในหนังสือนิยาย เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าเขาเป็นพวกไก่อ่อนที่ทำอะไรไม่เป็น กายบางหย่อนตัวนั่งลงที่หน้าท้องแกร่ง เพราะเกิดความเมื่อยล้าจากการเกร็งตัวเป็นเวลานาน

เพราะมัวแต่นั่งคิด จึงทำให้ไม่ทันสังเกตุเห็นว่าตอนนี้เซฮุนกำลังเกร็งตัวด้วยความอดกลั้น เมื่อสะโพกบางขยับลงมานั่งทับที่อยู่จุดไวต่อความรู้สึก

อืม…แล้วต้องทำยังไงต่อล่ะ

ใช่แล้ว ต้องถอดเสื้อผ้า!

“พี่จะพยายามอ่อนโยนที่สุดนะ”

ลู่ฮานพูดออกมาด้วยใบหน้าลากมก ก่อนจะเอื้อมมือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่อีกฝ่ายส่วมใส่อยู่ ทันทีที่สาบเสื้อแหวกออก ร่างบางก็หยุดชะงักและจ้องหน้าท้องของอีกฝ่ายนิ่ง จ้องมองลอนหน้าท้องที่เรียงตัวเป็นลอนสวย ซึ่งต่างจากของเขาที่หน้าท้องแบนราบแถมยังมีพุงหน่อยๆอีกด้วย

หากรู้ว่ามีโอกาสจะได้ทำแบบนี้ ลู่ฮานจะได้เตรียมตัวเข้าฟิตเนสเพื่อเตรียมตัวฟิตกล้ามหน้าท้องเสียก่อน พอมาได้เห็นกล้ามหน้าท้องของอีกฝ่ายแบบนี้ก็รู้สึกอายและเสียเซลฟ์ไปไม่น้อย

“พี่จะไม่ถอดเสื้อของพี่บ้างหรอครับ ผมก็อายนะ”

“อ่า…ใช่พี่ต้องถอดเสื้อด้วยสินะ”

ลู่ฮานรีบปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ตัวเองใส่อยู่พร้อมกับโยนไปที่พื้นห้องอย่างเท่ๆ ทันทีที่หน้าท้องแบนราบปรากฏต่อสายตา ทำให้เซฮุนลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก และจดจ้องไปที่แผ่นอกบางจนลู่ฮานรู้สึกเขินอายต่อสายตาคมคู่นั้นที่ดูร้อนแรงราวกับกำลังโดนแผดเผา

และเพราะหน้าท้องแบนราบและยกอกสีหวานที่ล่อตาล่อใจ ทำเอาแก่นกายของเซฮุนลุกขึ้นตั้งชัน จนดุนดันข้างหลังของลู่ฮาน ใบหน้าหวานเอี้ยวตัวหันไปมองที่ด้านหลังด้วยความสงสัย ว่าอะไรแข็งๆกำลังดันก้นของเขาอยู่

“ถอดกางเกงผมสิครับ”

“ใช่ๆต้องถอดกางเกง”

ลู่ฮานพยักหน้าเชื่อฟังอย่างว่าง่าย ขยับกายลุกขึ้นและค่อยๆรูดซิปกางเกงสแลคสีดำ ข้อมือบางที่เก้ๆกังปัดป่ายไปโดนแก่นกาย ให้เซฮุนได้แต่นอนกัดริมฝีปากแน่น พยายามอดกลั้นอารมณ์ที่ถูกปลุกขึ้นมาโดยที่อีกฝ่ายไม่ตั้งใจ ลู่ฮานรูดรั้งกางเกงสแลคและชั้นในยี่ห้อดังจนในที่สุดร่างกายเปลือยเปล่าของเซฮุนก็ปรากฏแก่สายตา

นัตย์ตากลมเสสายตาไม่กล้ามองอีกฝ่าย เมื่อแก่นกายใหญ่ตั้งชันขึ้นอยู่ตรงหน้า จู่ๆก็อยากจะเลิกยัดเยียดความเป็นผัวให้กับเซฮุนแล้ว เมื่อเห็นขนาดแก่นกายที่ใหญ่เกินมาตรฐานของชายไปเสียหน่อย ที่สำคัญยังจะใหญ่กว่าของเขาเองอีกด้วย!

น่าอายชะมัด…

“เอ่อ…พี่ว่าเอาไว้วันหลังเราค่อยทำกันดีกว่า”

“ทำไมครับหรือว่าพี่กลัว” เซฮุนเลิกคิ้วเมื่อเห็นกายบางที่เปลือยท่อนบนนั่งสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นความใหญ่โตของเขา ถึงจะดูกลัวแบบนั้น แต่ก็สังเกตุเห็นว่าอีกฝ่ายคอยเอาแต่เหลือบมองมันอยู่ตลอด

น่ารักจริงๆ J

“ไม่ใช่นะ! พี่แค่ไม่อยากบังคับฝืนใจอะไรเรา”

“พี่ไม่ได้บังคับอะไรผมเลย…ผมเต็มใจ…ไม่ดีหรอที่พี่จะได้ผมเป็นคนแรกในครั้งแรกของพี่”

ลู่ฮานพยักหน้าเออออให้กับคำพูดของเซฮุนอย่างคนหัวอ่อน ร่างบางมีกำลังใจขึ้นมาอีกครั้งเมื่อคิดได้ว่ากำลังจะได้มีอะไรครั้งแรกในชีวิตเกิดขึ้น คราวนี้แหละลู่ฮานจะไม่ซิง จะไม่ให้พวกเพื่อนๆมารุมหัวเราะเยาะเรื่องนี้ได้เด็ดขาด!

“งะ…งั้นต่อนะ”

แล้วต่อไปเป็นอะไรล่ะ ความคิดในหัวของลู่ฮานตีกันยุ่งเหยิง เมื่อมือไม้สั่นไม่รู้จะเริ่มอะไรต่อ เซฮุนเห็นแบบนั้นก็อมยิ้ม รู้สึกเอ็นดูกับความน่ารักที่เป็นธรรมชาติของอีกฝ่าย

“ถอดกางเกงพี่สิครับ”

ร่างบางลุกขึ้นถอดกางเกงและชั้นในด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีแดงระเรื่อก่อนจะคร่อมทับร่างสูงที่กึ่งนั่งกึงนอนพิงหัวเตียง ยังไม่ทันได้คิดอะไร ฝ่ามือหนาก็คว้าเอวบางจนล้มลงมานั่งทับที่เอวแกร่ง ผิวเนื้อสัมผัสกันจนลู่ฮานรู้สึกร้อนไปหมดทั้งร่างกายเลยได้แต่นั่งก้มหน้าไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตา

ซึ่งนั้นเป็นเรื่องดี เพราะถ้าลู่ฮานเงยหน้าขึ้นอีกนิดจะเห็นสายตาพราวระยับที่จ้องมองตลอดทั้งตัว

“แล้วจะทำยังไงต่อครับ”

ลู่ฮานทำสีหน้าลังเลก่อนจะก้มหน้าลงมาประกบปากจูบริมฝีปากของอีกฝ่าย เพราะความไม่มีประสบการณ์ทำให้เกิดจูบเก้ๆกังๆจนเซฮุนรู้สึกทนไม่ไหว เปลี่ยนมาขบเม้นริมฝีปากบางให้เปิดปากกว้างและสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากฉ่ำเสียเอง

“อะ…อื้อ”

ร่างเล็กพยายามจะถอนจูบออกมาแต่ก็ถูกริมฝีปากหนาตามมาประกบจูบต่อมอบความร้อนแรง เล็บบางจิกที่ไหล่หนาเพื่อระบายอารมณ์ เมื่อฝ่ามือหนาไล้อยู่ที่เอวบางก่อนจะบีบเค้นที่สะโพกอวบ

ลู่ฮานรู้สึกสับสนไปหมดกับอารมณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นเป็นครั้งแรก ตอนนี้หัวสมองตื้อไปหมด ได้ซบใบหน้าลงกับไหล่กว้างอย่างหมดสภาพ โดยที่มือซุกซนยังคงลูบไล้ไปทั่วร่างกายนุ่มนิ่ม

“ทำต่อสิครับ ให้ผมเป็นของพี่” น้ำเสียงแห่บพร่าเอ่ยกระซิบ ก่อนจะขบเม้นเบาๆที่ติ่งหู

ลู่ฮานเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อจ้องมองแววตาที่แสนดูอันตราย ร่างเล็กได้แต่นั่งทำอะไรไม่ถูก ทั้งกลัวและตื่นเต้น ความรู้สึกสับสนปนเปไปจนมั่วไปหมด

แต่ถ้าถามว่าอยากหยุดไหม…ลู่ฮานตอบได้เลยว่าไม่

ใบหน้าหล่อซุกดมที่ซอกคอขาวพร้อมกับขบเม้นตีตราจองไปทั้วสัมผัสที่ลากผ่าน ก้านนิ้วเรียวสอดเข้าไปเบิกทางที่ช่องทางอ่อนนุ่ม ทำให้ลู่ฮานสะดุ้งตกใจเมื่อถูกความเจ็บเข้าเล่นงานโดยไม่ทันตั้งตัว จนหัวสมองตื้อไปหมด

ร่างเล็กได้คิดว่าทำไมการจะเป็นผัวดูจะง่ายอะไรขนาดนี้ ไม่เห็นต้องทำอะไรมาก แค่นั่งนิ่งให้อีกฝ่ายได้เข้าเล่นกับร่างกายของตนจนพอใจ

รู้แบบนี้ลู่ฮานจะได้เป็นผัวคนอื่นไปนานแล้ว!

แม้ลึกๆลู่ฮานจะรู้สึกแปลกๆ เพราะเคยอ่านนิยายจำได้ว่าเขาจะต้องไปคนคนสอดนิ้วเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่ายไม่ใช่หรอ แต่พอมองไปที่ใบหน้าน่ารัก หัวใจลู่ฮานก็อ่อนยวบจนยอมไปหมด เลยได้ร้องครางเสียหวานเมื่อก้านนิ้วเรียวค่อยๆสอดแทรกเพิ่มนิ้วขึ้นมา

“ท…ทำยังไงต่อ”

ลู่ฮานเอ่ยถามขึ้นมาเมื่อก้านนิ้วที่สามถูกถอนออกมาจากช่องทาง นัตย์ตากลมจ้องมองอีกฝ่ายอย่างเป็นที่พึ่ง

“พี่ค่อยๆกดสะโพกลงมาที่ไอ้นั้นของผมเลยครับ”

“แต่มันแปลกๆนะ ไอ้นั้นของพี่ต้องเข้าไปอยู่ในตัวนายไม่ใช่หรอ”

“เชื่อผมสิครับ ค่อยๆกดสะโพกลงมา ผมพร้อมจะเป็นเมียของพี่แล้ว”

ได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนั้น ลู่ฮานก็เชื้อไปอย่างสนิทใจ สะโพกกลมค่อยๆกดลงมาที่แก่นกายอย่างช้าๆ โดยได้รับความช่วยเหลือจากฝ่ามือหนาที่คอยช่วยบีบเค้นสะโพกเพื่อเปลี่ยนเบนความเจ็บปวด ใบหน้าหวานเบ้หน้าด้วยความเจ็บ อยากยอมแพ้และพยายามดันตัวลุกขึ้น แต่ก็ถูกฝ่ามือหนายึดจับสะโพกแล้วกระแทกแก่นกายเข้ามาจนมิด

ในตอนนั้นลู่ฮานรู้แล้ว

ว่าสิ่งที่เขาทำอยู่

เขาไม่ได้เป็นผัวอย่างที่คิด

แต่ได้กลายเป็นเมียของเซฮุนต่างหาก!

ลู่ฮานอยากจะกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งที่ไม่ยอมเชื่อฟังคำพูดของจงอิน จากตอนแรกที่จะยัดเยียดความเป็นผัวให้กับน้อง กลับได้มาเป็นเมียเสียเอง แถมเซฮุนยังคงกระแทกเข้ามาแรงๆจนรู้สึกจุกไปหมด ไม่นึกเลยว่าเห็นหน้าติ๋มๆแบบนั้น…น้องจะเก่งแบบนี้!

แต่จะให้ทำอย่างไรได้ เมื่อลู่ฮานเองก็รู้สึกดีไม่น้อยเหมือนกัน ริมฝีปากเล็กกัดเข้าที่หัวไหล่หนาเพื่อระบายความเสียว ก่อนจะขยับร่อนสะโพกเสียเอง

ถ้าถามว่าเสียใจไหมก็เสียใจนะ แต่ถ้าถามว่าชอบไหม

ตอบได้เลยว่า

“อ๊ะ…อื้อ…เร็วอีกเซฮุนนา”

การเป็นเมียก็ไม่แย่เหมือนกัน …

อ่านต่อได้ที่ : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1276673&chapter=21