GOOD NIGHT SPECIAL - HUNHAN

"ต่อไปถึงคิวรับของขวัญต้อนรับกลับบ้าน J"

ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างเขินอาย ลู่ฮานไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าของขวัญต้อนรับกลับบ้านของอีกฝ่ายหมายถึงอะไร แต่เพราะความคิดถึงที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ ทำให้ลู่ฮานตัดสินใจสละความเขินอายนั้นทิ้งและส่งมอบความสุขเพื่อทดแทนช่วงเวลาที่ห่างหายไป

เพราะไม่ใช่แค่เซฮุนที่ต้องการลู่ฮาน

ลู่ฮานก็ต้องการเซฮุนไม่แพ้กัน…

“ก่อนจะให้ของขวัญต้อนรับกลับบ้าน ไม่อยากได้ของฝากก่อนหรอ”

ฝ่ามือบางลูบไล้ใบหล่อที่อยู่ห่างกันเพียงแค่คืบ ก่อนจะค่อยๆไล้ฝ่ามือลงจนถึงที่อกแกร่ง ลู่ฮานสัมผัสได้ถึงหัวใจในอกข้างซ้ายของอีกฝ่ายที่เต้นแรงเป็นจังหวะไม่ต่างกัน ไม่ว่าจะตอนนั้นหรือตอนนี้หัวใจดวงนี้ของเซฮุนก็เต้นแรงได้เพราะลู่ฮาน

เซฮุนขยับหน้าเข้ามาหมายจะฉกฉิมริมฝีปากแสนหวานตรงหน้า แต่ลู่ฮานก็เอียงหน้าหลบพร้อมกับผลักอกแกร่งนอนราบไปบนเตียงหนา จงใจบดเบียดสะโพกถูไถกับสวนแข็งขืนภายใต้กางเกงยีนที่ดุนดันสะโพกจนรู้สึกได้

น้ำเสียงหวานหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นใบหน้าของคนที่นอนอยู่ใต้ล่างกำลังทำสีหน้าทรมาณเมื่อถูกสะโพกมนถูไถไม่ยอมหยุด จากจังหวะเนิ่บนาบแปรเปลี่ยนมาขย่มอย่างรุนแรงขึ้นจนเซฮุนต้องลุกขึ้นมาโอบกอดร่างเล็กให้พลิกตัวลงมานอนใต้ร่างพร้อมกับระดมจูบไปทั่วใบหน้าและซอกคอขาวเพื่อสั่งสอนร่างเล็กที่ซุกซน

เวลาเพียงแค่หนึ่งอาทิตย์ทำให้เปลี่ยนจากลูกแมวน้อยแสนน่ารัก

มาเป็นเสือดาวที่ยั่วยวนจนแทบอยากกดผิวขาวๆให้จมเตียง!

เซฮุนหยุดฟัดจูบแล้วใช้ท่อนแขนท้าวเอาไว้กับเตียงเพื่อไม่ให้น้ำหนักไปที่ร่างเล็กจนเกินไป ฝ่ามือหนาทัดเส้นผมไปที่หลังหูพร้อมกับจดจ้องใบหน้าหวานที่คิดถึงผ่านแสงจันทร์ที่ส่องลงมา ทั้งคู่ส่งสายตาแทนความคิดถึงให้กันและกันโดยไร้ซึ่งคำพูด บางคนอาจบอกเพียงแค่เวลาหนึ่งอาทิตย์เป็นเพียงแค่เวลาที่ผ่านไปเพียงน้อยนิด แต่สำหรับพวกเขาแค่เจ็ดวันราวกับเจ็ดปีเจ็ดแสนล้านปีที่แสนทรมาณ

เพราะรักกันมาก…ห่างกันแค่เพียงวันเดียวก็แทบจะทนไม่ไหว

“คิดถึงที่สุดเลย คิดถึงจนแทบจะบ้า”

เซฮุนกระซิบกล่าวออกมาก่อนจะก้มหน้าลงประกบจูบริมฝีปากสีสดอย่างที่ตั้งใจ จากรสจูบที่อ่อนหวาน นุ่มนวล แปรเปลี่ยนมาร้อนแรงจนเสื้อผ้าที่ใส่ติดตัวถูกปลดลงไปกองอยู่ที่พื้นตอนไหนก็ไม่รู้ จนเนื้อตัวของทั้งคู่เปลือยเปล่าไร้สิ่งปกปิด

ใบหน้าหวานกัดริมฝีปากแล้วเชิดหน้าขึ้นเมื่อนิ้วเรียวสอดเข้าไปที่ช่องทางด้านหลังเพื่อเปิดทาง หัวสมองลู่ฮานขาวโพลงไปหมดเมื่อถูกความเสียวกระสันเข้ามาแทนที่ เสียงหวานครางออกมาดังลั่นเมื่อนิ้วเรียวควานในช่องทางอ่อนนุ่มจนเจอจุดกระสันและกระแทกที่จุดนั้นอยู่ย้ำๆราวกับกลั่นแกล้งเพื่อเรียกเสียงครางหวานๆของอีกฝ่าย

คบกันมานานทำไมเซฮุนจะไม่ว่าตรงไหนทำให้อีกคนรู้สึกดี ตรงไหนที่ทำให้รู้สึกต้องการจนต้องอ้อนวอนร้องขอ

“อ๊ะ…อ๊ะ…ได้โปรดเซฮุนนา…เข้ามา อาาา!”

คำร้องขอถูกตอบรับเมื่อนิ้วเรียวถูกแทนที่ด้วยส่วนคับแน่นที่สอดใส่เข้ามาอย่างไม่ได้ตั้งตัว ลู่ฮานกรีดร้องลั่นแล้วผวาขึ้นมากอดร่างสูงที่คร่อมทับ เซฮุนแช่ค้างท่อนเนื้อเอาไว้เพื่อรอให้ร่างเล็กปรับตัว ฝ่ามือหนาลูบไล้ร่างกายของคนตรงหน้าที่เนียนลื่นมือด้วยความหลงใหล

“อ๊ะ…อ๊ะ…อะ”

ลู่ฮานกดเล็บจิกลงไปกลางแผ่นหลังกว้างเมื่อเซฮุนค่อยขยับสะโพกเป็นจังหวะ เซฮุนจับขาเรียวแยกออกกว้างแล้วพาดมาอยู่ที่ไหล่ ก่อนจะประคองสะโพกมนให้ขยับเข้ามาใกล้แล้วกระแถกไปที่จุดกระสันย้ำๆจนลู่ฮานครางออกมาแทบไม่เป็นภาษา

“อา…ถูกใจกับของขวัญไหมครับ” เสียงทุ้มครางออกมาพร้อมกับขบเม้นที่ใบหู

“อึก…อ๊ะ..อ๊าา ไม่ไหวแล้ว”

น้ำเสียงหวานกรีดร้องลั่นเมื่อสะโพกหนาจงใจกระแทกเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังถี่ๆ ฝ่ามือบางลูบไล้ที่ท่อนแขนแกร่งแล้ววนขึ้นมาที่หัวไหล่หนาที่ชื้นเหงื่อ เซฮุนก้มหน้าลงประกบจูบแล้วสะกิดยอดอกรัวๆจนร่างเล็กแอ่นอกขึ้นเพื่อรับสัมผัสให้มากขึ้น

“อ๊าาา”

ด้วยจังหวะกระแทกกระทั่นที่ถี่รัวจนลู่ฮานปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเปอะเปื้อนที่หน้าท้องหนา พร้อมกับเซฮุนที่กระแทกเข้าไปไม่กี่ทีก็ฉีดน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวตาม ร่างเล็กหอบหายใจโยน ดวงตากลมโตหรี่ลงจวนจะปิดเปลือกตาด้วยความเหนื่อย

เซฮุนขยับกายลงมานอนข้างร่างขาวผ่องที่เต็มไปด้วยรอยจูบก่อนจะจับมาให้ร่างเล็กมานอนซบอยู่ที่อก ฝ่ามือค่อยๆลูบที่เส้นผมจนลู่ฮานค่อยๆปิดเปลือกตาลงเข้าสู่นิทราด้วยความเหนื่อย

“กู๊ดไนท์นะครับเสี่ยวลู่”

เป็นอีกคืนและอีกคืน เป็นทุกๆคืนที่จะฝันหวานตลอดไป