Good Night 잘자요♡. - sixteen ( HUNHAN )

“อื้อ…”

ริมฝีปากสีสดอ้าปากกอบโกยอากาศเข้าเต็มปอดทันทีที่ริมฝีปากของอีกฝ่ายผละออกมา จมูกโด่งซุกไซ้ไปทั่วซอกคอขาวพร้อมกับทิ้งรอยรักสีกุหลาบไว้สองสามรอย ลู่ฮานครางอื้ออึงออกมากับสัมผัสชวนหวาดหวิวที่ไม่เคยได้รับมาก่อน เขารู้สึกหวิวที่ช่วงท้อง เหมือนมีผีเสื้อนับร้อยบินวนอยู่ในท้อง

ฝ่ามือบางตะปบเข้าที่แก้มทั้งสองข้าง ให้ใบหน้าคมที่กำลังมัวเมากับความหอมหวานผละออกมาจากซอกคอของตน

“พอแล้ว…”

ถึงจะไม่เคยเรื่องอะไรแบบนี้แต่ลู่ฮานก็โตพอจะรู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น หัวใจที่อยู่ในอกข้างซ้ายของเขาเต้นรัวแรงด้วยความตื่นเต้น เขายังไม่แน่ใจว่าเรื่องแบบนี้มันจะถึงเวลาแล้วหรือยัง

“เสี่ยวลู่…” นัตย์ตาคมเฉี่ยวจดจ้องไปที่ดวงตากลมโตของอีกฝ่าย พยายามส่งผ่านสายตาจริงจังเพื่อให้อีกฝ่ายได้รับรู้

“…”

“ขอนะ…ได้ไหมครับ”

ถึงจะไม่ได้พูดออกมาอย่างแน่ชัดว่าขออะไร แต่ลู่ฮานก็รับรู้ได้ทันทีถึงนัตย์ตาคมตรงหน้าที่กำลังร้องขออะไรบ้างอย่างจากตัวเขา พร้อมกับฝ่ามือหนาที่ลูบสีข้างผ่านเนื้อผ้าของเขาไปมา

ร่างเล็กกัดริมฝีปากแน่น เสสายตามองไปที่อื่น พร้อมกับพยักหน้าขึ้นลงช้าๆ

และในตอนนั้นเองลู่ฮานแอบคิดว่าบางทีมันอาจจะถึงเวลาแล้วก็ได้ . . .

เซฮุนก้มหน้าลงมาฉกชิมความหวานจากริมฝีปากที่ยั่วยวนอยู่ตรงหน้า เขารับรู้ได้ถึงรสชาติขององุ่นที่คละคลุ้งอยู่ในโพรงปากของลู่ฮาน จูบรสองุ่น…ที่ทำให้แอบสงสัยว่ารสชาติองุ่นจากไร่ของเขามีรสชาติที่หวานหรือเป็นเพราะริมฝีปากของอีกฝ่ายกันแน่ เซฮุนขยับเอียงใบหน้าเพื่อให้ริมฝีปากได้แน่บชิดกันมากยิ่งขึ้น ส่งเรียวลิ้นเข้าไปสำรวจโพรงปากของอีกฝ่ายทุกซอกทุกมุม โดยที่คนตัวเล็กก็ไม่คิดยอมแพ้ตอบกลับด้วยลิ้นของตัวเองอย่างงกๆเงิ่นด้วยความไร้เดียงสา ถึงจะไม่ชำนาญ แต่กลับปลุกสัญชาติญาณดิบของเซฮุนออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม

ขณะที่ริมฝีปากร้ายกำลังฉกชิมความหวานอย่างคนไม่รู้จักพอ ฝ่ามือหนาก็ลูบไล้ไปทั่วทั้งร่างกายไปตามส่วนเว้าส่วนส่วนโค้งด้วยความต้องการส่วนลึกของจิตใจ

เขาถอนริมฝีปากด้วยออกมาความเสียดาย เพื่อมาจดจ้องความสวยงามที่นอนอยู่ที่ใต้ร่างของด้วยความรู้สึกหลากหลาย ลู่ฮานตอนนี้ที่แก้มขาวสองข้างแดงปรั่ง และริมฝีปากบวมเจ่อสีแดงสดที่เผยอปากน้อยๆเพื่อกอบโกยลมหายใจ กริยาท่าทางที่แสดงออกมายั่วยวนโดยไม่ตั้งใจ ลู่ฮานตอนนี้สวยงามและน่าหลงใหลยิ่งกว่ารูปภาพที่จิตรกรเอกเป็นคนสรรคสร้างขึ้นมา

ลู่ฮานกระพริบตาปริบๆมองเซฮุนที่หยุดนิ่งจ้องมองร่างกายของเขาราวกับกับเขากำลังเปลือยเปล่า การที่เซฮุนไม่ทำอะไรแต่มองเขาด้วยสายตาราวกับจะกลืนกินแบบนี้ทำให้รู้สึกเขินอายยิ่งกว่าเก่า ก่อนใบหน้าหวานจะเบือนหน้าหนีซบกับหมอนใบโต เมื่อเซฮุนค่อยๆล่นเสื้อที่สวมใส่อยู่ขึ้นช้าๆ จนในที่สุดเสื้อยืดตัวนั้นก็ถูกโยนทิ้งลงที่พื้นข้างเตียงอย่างลวกๆ ฝ่ามือเย็นวางทาบทับที่หน้าท้องแบนราบ ลู่ฮานแคม่วท้องเกร็งทันทีที่เมื่อฝ่ามือเย็นสัมผัสเข้ากับหน้าท้อง ร่างสูงค่อยๆลากฝ่ามือบนหน้าท้องขาวขึ้นไปช้าๆพร้อมกับลมหายใจของลู่ฮานที่สะดุดไม่เป็นจังหวะ จนกระทั่งฝ่ามือหนามาหยุดค้างอยู่ตรงยอดอกชูชัน นิ้วเรียวสกิดยอดอกถี่รัวจนลู่ฮานต้องหลับตาส่งเสียงครางน่าอายออกมาอย่างห้ามไม่ได้

“อ๊ะ อ๊ะ…อือ…”

มือเรียวเปลี่ยนจากจิกหมอนใบโตมาขยุ้มเส้นผมสีสว่างเพื่อระบายความเสียวซ่าน และปล่อยเสียงครางหวานออกมาเมื่อคนตัวสูงเปลี่ยนจากนิ้วมือเป็นริมฝีปากที่กำลังครอบครองอยู่ที่ยอดอก เกลียวลิ้นเกี่ยวกวัดและดูดดุนไปมาจนได้ยินเสียงน่าอาย เซฮุนไม่ปล่อยให้ยอดอกอีกข้างต้องอยู่เปล่า ส่งฝ่ามือหนาลูบไล้ไปมา ขณะที่ยอดอกอีกข้างก็ถูกเรียวลิ้นทำหน้าที่ของมันได้อย่างดีเยี่ยม จนลู่ฮานแทบจะขาดใจตายกับสัมผัสแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้รับ

“อื้อ…เซฮุนนา…”

ขณะที่สวนบนกำลังถูกปรบเปรอ ส่วนร่างของร่างกายก็ถูเสียดเสียไปมาผ่านเนื้อผ้าจากอารมณ์ที่ถูกกระตุ้น จนลู่ฮานรู้สึกถึงอวัยวะแข็งขืนที่ดุดดันผ่านเนื้อผ้าอย่างน่าหวาดเสียว

“ยกสะโพกขึ้นมาหน่อยครับ…อ๋า…แบบนั้นแหละครับคนดี”

เมื่อได้รับความร่วมมือจากอีกฝ่าย เซฮุนก็สามารถถอดกางเกงไปพร้อมกับชั้นในโยนทิ้งไปที่พื้นด้วยความรวดเร็ว กลายเป็นว่าตอนนี้ร่างกายสวยงามของลู่ฮานกำลังเปลือยเปล่าปรากฏแก่สายตาตรงหน้าของเขา เซฮุนไม่รอช้ารีบจัดการร่างกายตัวเองจนเปลือยเปล่าเหมือนกัน

ลู่ฮานหน้าแดงขึ้นมาเมื่อมองเห็นร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเซ็กซี่ที่เปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้า เขาไม่กล้ามองความหน้ากลัวด้านล่าง ขนาดแค่มองผ่านก็พบว่าขนาดของมันใหญ่โตจนรู้สึกกล้วขึ้นมา ฝ่ามือบางถูกยกขึ้นมาปิดหน้าตัวเองด้วยความอาย อายที่ตัวเองเปลือยและอายที่อีกฝ่ายเปลือยไม่ต่างกัน

“ที่ปิดหน้า อายอะไรครับ หืม” ร่างสูงหลุดหัวเราะ

“ก็คนมันอายหนิ…”

ใบหน้าหล่อก้มจูบซับเหงื่อที่ขมับ ไล่ลงมาถึงปลายคาง “พร้อมไหมครับ?”

“มะ ไม่…ยังไม่พร้อม!” ลู่ฮานร้องลั่นขึ้นมา เมื่อถูกยกขาขึ้นมาตั้งชันอ้าออกกว้าง ก่อนจะรีบหุบขาเข้าห้ากันทันทีด้วยความอาย แต่ก็ถูกจับแยกออกจากกันอีกครั้งพร้อมกับกายหนาที่โถมตัวแทรกไปตรงกลางระหว่างขาไม่ให้อีกฝ่ายหุบขาเข้าหากันได้อีก

“ดะ เดี๋ยว!”

“ใจเย็นครับ ชู่ว คนดี…” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยออกมาเพื่อให้อีกฝ่ายหายตระหนกตกใจ เซฮุนรู้ดีว่านี่เป็นครั้งแรกของลู่ฮาน ไม่แปลกที่อีกฝ่ายจะเกิดความหวาดกลัวและไม่แน่ใจ แต่ระหว่างที่ลู่ฮานกำลังทำใจกับสิ่งต่อไปที่กำลังเกิดขึ้น ก้านนิ้วเรียวก็สอดเข้าไปที่ช่องทางด้านหลังโดยที่ร่างเล็กไม่ทันตั้งตัว

“อะ โอ้ย ฮึก…เจ็บ!”

“อดทนอีกนิดนะครับคนดี”

ริมฝีปากจูบซับหยาดน้ำตาทั่วไปใบหน้าหวาน ก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายมามอบจูบหวานๆเป็นรางวัลเพื่อเบี่ยงเบนความเจ็บอีกฝ่าย ก้านนิ้วเรียวค่อยๆเบิกทางก่อนจะเพิ่มแทรกเข้าไปอีกหนึ่งนิ้ว จากตอนแรกที่เจ็บแทบจนแทบจะขาดใจตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกแปลกใหม่เสียวซ่านเข้ามาแทนที่

พอเมื่อร่างกายเล็กเริ่มปรับสภาพคุ้นชิน เซฮุนก็เปลี่ยนจากก้านนิ้วเรียวเป็นความใหญ่โตของจริงเข้าไปแทนที่ ลู่ฮานผวากอดเซฮุนแน่นและกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด น้ำตาใสเอ่อคลอรอบดวงตา ร่างสูงพยายามบังคับห้ามใจตัวเองให้แช่เอาไว้อย่างนั้นไม่รีบร้อนเพื่อให้อีกฝ่ายได้ปรับสภาพคุ้นชิน ฝ่ามือหนาลูบหัวเล็กเพื่อปลอบประโลม ก่อนจะก้มลงแลกจูบดูดดื่มและเลื่อนมือลงไปกอบกุมแก่นกายเล็ก

“อ๊ะ อ๊ะ! อา…อ๊าา…”

ร่างเล็กร้องครางออกมา เมื่อกายหนาขยับช้าๆเนิ่บนาบ ขณะที่ฝ่ามือหนาก็ขยับแก่นกายของร่างเล็กไปพร้อมๆกัน ร่างกายของลู่ฮานรัดแน่นจนเขารู้สึกขยับยากลำบากแต่ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกดี ลู่ฮานส่งเสียงหวานครางลั่นออกมาไม่หยุดเมื่อกายหนาเปลี่ยนความเร็วขึ้นมา กายเล็กโยกสั่นคลอนพร้อมกับนิ้วเรียวที่จิกกลางหลังของเซฮุนเพื่อระบายความเสียว ถึงแม้จะเจ็บปวดในคราแรกแต่ก็เปลี่ยนไปเป็นความสุขอย่างอธิบายไม่ถูก

“อ๊ะ…อะ…อา”

“ตกลงจะให้คำตอบ อืม ผมได้หรือยัง…”

“อ๊ะ!…ยะ…ยัง” ลู่ฮานพยาพยามบังคับเสียงตอบออกมาด้วยความยากลำบาก ขณะที่จังหวะด้านล่างยังคงขยับอย่างต่อเนื่อง

“ไม่งั้นคืนนี้อย่าหวังว่าจะได้นอน”

ร่างสูงเปลี่ยนมาจับยึดสะโพกขาว และขยับเร่งจังหวะจนลู่ฮานครางออกมาไม่เป็นภาษา ส่งฝ่าอีกข้างลูบไล้ร่างกายเนียนลื่นมือ

ลู่ฮานกัดริมฝีปากแน่น “อ๊ะ โอเค…อะ อะ ยอมแล้ว”

“แล้วคำตอบว่าไงครับ?”

“โอ อ๊ะ! โอเค พี่ตกลง อ๊าาา…คบกับเซฮุน อ๊าา!!!”

ทันทีที่คำตอบออกมาจากริมฝีปากสวย เซฮุนก็จับแก่นกายเล็กไปพร้อมกับเร่งจังหวะถี่รัว จนในที่สุดน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกอัดฉีดเข้าไปในตัว พร้อมกับลู่ฮานที่ปล่อยตามออกมาเช่นกัน ร่างเล็กรู้สึกสมองขาวโพลนว่างเปล่า รู้สึกเหนื่อยจนเปลือกตาหนักอึ้งจวนจะปิดลง

“พี่เป็นของผมแล้ว…เราเป็นแฟนกันแล้ว ห้ามทิ้งผมล่ะ”

“อื้อ…”

ทั้งคู่หายใจหอบเสียงดัง ก่อนเซฮุนจะถอนแก่นกายออกมาและล้มตัวลงนอนข้างๆ ไม่ลืมที่จะดึงร่างเล็กที่ตัวอ่อนปวกเปลียกให้เข้ามานอนซบที่อก วงแขนเล็กตวัดแขนโอบกอดเอวสอบ พร้อมกับภาพตรงตรงหน้าที่ค่อยๆมืดลงจนในที่สุดก็ปิดเปลือกตาลงอย่างต่อสู้กับความง่วงไม่ไหว

แต่ก่อนที่จะเข้าสู้นิทราน้ำเสียงอู้อี้ก็ถูกเอ่ยออกมาเบาๆให้คนตัวสูงที่นอนจ้องมองคนตัวเล็กนอนหลับต้องยิ้มกว้างออกมาด้วยหัวใจที่พองโต

“รัก…พี่รักเซฮุนนะ”

“ครับผู้รู้ ผมก็รักเสี่ยวลู่นะ…กู๊ดไนท์ครับ”

ร่างสูงก้มหน้าลงมาจูบที่หน้าผากแผ่วเบาแล้วกระชับอ้อมกอดแน่นพร้อมกับดึงผ้านวมห่มผ้าให้อย่างเป็นห่วง ก่อนจะทัดเส้นผมที่ลงมาเกะแกะใบหน้าหวานและปิดเปลือกตาเข้าสู่ห้วงนิทราที่มีเพียงแค่เราสองคนแม้จะเป็นในความฝัน

ยังไม่จบนะคะ อ่านต่อในบทความเลยได้เลยค่ะ

http://my.dek-d.com/prmy/writer/view.php?id=1130594